برای بازی با کنسول تلویزیون بخرم یا مانیتور؟ گیمینگ یا معمولی

اگر قصد خرید یک تلویزیون یا مانیتور مناسب برای بازی را دارید این مطلب برای شماست. چرا که در این قسمت از دیجیالیک ابتدا به مهمترین ویژگی های یک نمایشگر گیمینگ می پردازیم و سپس با در نظر گرفتن نیازتان به شما خواهیم گفت که کدام محصول برای گیم بهتر است. بنابراین اگر از خودتان می پرسید برای بازی با کنسول تلویزیون بخرم یا مانیتور؟ گیمینگ یا معمولی بودن هم یکی از چیزهاییست که باید در نظر داشته باشید.

درباره تلویزیون و مانیتورهایی که مناسب بازی برای گیمرها هستند نکاتی وجود دارد که اگر آنها را بدانید قطعاً انتخاب درست و ایده آلی خواهید داشت. فقط قبل از هر چیزی باید تصمیم بگیرید که چه ویژگی هایی برایتان در اولویت قرار دارد. همچنین این سوال را از خود بپرسید که آیا برای بازی مانیتور بهتر است یا تلویزیون؟ خب برای پاسخ به این سوال اول باید تفاوت این دو محصول را بدانید تا تصمیم بگیرید کدام را انتخاب کنید و مهمتر از همه اینکه پاسخ به این سوال در سال 2024 چقدر متفاوت از گذشته است.

چیزی که مشخص است این است که تا چند سال پیش به دلیل نبود بسیاری از فناوری ها مثل فناوری پشتیبانی از کابل HDMI یا USB معمولا مخاطبینِ پی سی به سمت خرید مانیتور می رفتند. اما در همان سال ها کنسول بازها علاقه بیشتری به بازی کردن با تلویزیون خانگی نشان می دادند. تا اینکه رفته رفته قابلیت های زیادی به TV ها اضافه شد.

در حال حاضر می بینیم که مخاطبین کامپیوتر و کنسول های نسل جدید برای تجربه ی بازی از هر دو محصول استفاده می کنند. اما چرا برخی مانیتور را انتخاب می کنند و برخی دیگر تلویزیون؟ اصلا در این باره باید به کدام محصول اعتماد کرد؟ پاسخ دادن به این سوال کار سختی نیست. کافیست کمی وقت بگذارید و دقت کنید تا بعداً از خریدتان پشیمان نشوید. پس ابتدا یک توضیح اجمالی در این باره خواهیم داد.

قبل از اینکه به سراغ اصل مطلب برویم ذکر یک نکته الزامیست. اگر بودجه لازم برای تهیه ی یک نمایشگر گیمینگ را ندارید به راحتی می توانید از یک نمایشگر معمولی اما نسبتاً مدرن استفاده کنید و نهایت لذت را هم ببرید. پس اگر بودجه کافی ندارید اصلا جای نگرانی نیست. اما اگر شرایط اقتصادی شما خوب است قطعاً نمایشگر گیمینگ انتخاب حرفه ای تری خواهد بود. در طول این مطلب متوجه علت این ادعای ما خواهید شد. فعلا با تفاوت های تلویزیون و مانیتور ادامه می دهیم تا به مسئله ی گفته شده هم برسیم.

برای بازی با کنسول تلویزیون بخرم یا مانیتور؟ گیمینگ یا معمولی

مهم ترین تفاوت های تلویزیون و مانیتور

1. تاخیر ورودی متفاوت

اساسی ترین تفاوت مانیتور و تلویزیون در میزان تاخیر ورودی است. بگذارید خیلی واضح بگویم که تلویزیون تاخیر ورودی بیشتری نسبت به مانیتور دارد. دلیل این مسئله به پردازش تصویر باز می گردد. تلویزیون ها معمولا دارای یک پردازنده یکپارچه هستند که تمام قابلیت های آنها را پوشش می دهد. مثلا وظیفه بهبود وضوح و بهبود کیفیتِ زمانِ حرکت عناصر یا ترسیم نقاط تصویر را این پردازنده بر عهده دارد .

هر چقدر که یک تی وی بخواهد تصویر با کیفیت تری ارائه دهد، پردازش تصویر برایش سنگین تر و سخت تر خواهد شد و قاعدتاً بیشتر طول خواهد کشید. این همان تاخیر ورودی است که به واسطه ی پردازش چندگانه پردازنده به وجود می آید.

با این حال تلویزیون می تواند همه این وظایف را به خوبی انجام دهد. مثلا بهبود وضوح تصویر عالی صورت می گیرد و وضوح تصویر نه تنها بالاست بلکه معمولا بیشتر از وضوح یک مانیتور است. اما زمانی که چندین وظیفه بر عهده پردازشگر تلویزیون گذاشته شود مسلماً برای پردازش تصویر بازی، دچار کمی تاخیر ورودی و در نتیجه لگِ بیشتری می شود. اما چنین چیزی در مانیتورها وجود ندارد. چرا که پردازنده ی آنها معمولا یک وظیفه بر عهده دارد و آن هم نمایش تصویر بازی است.

اکثر مانیتورها پردازش تصویر ندارند و به گونه ای ساخته شده اند که به صورت مستقیم به منبع ورودی (پی سی یا کنسول) متصل شده و دستورات خروجی را در نمایشگرشان نشان می دهند. یعنی تنها تاخیری که شما تجربه خواهید کرد فقط زمان رسیدن سیگنال مورد نظر از طریق کابل به نمایشگر است. بنابراین یک مانیتور، بدون عملیاتِ پردازش تصویر، فقط تصویر بازی مورد نظر را نمایش می دهد و احتمالا لگی که حاصل تاخیر ورودی باشد در کار نخواهد بود.

با این حال اگر از طرفداران بازی کردن با تلویزیون هستید نگران نباشید. چرا که بر روی تلویزیون ها هم از چند سال گذشته تا کنون حالتی به نام «حالت بازی» یا «حالت رایانه شخصی» اضافه شده است که با انتخاب آن، عملیات پردازش تصویر، غیر فعال می شود و در این زمان تلویزیون همانند یک مانیتور به صورت مستقیم، تصاویر را از منبع دریافت می کند. البته لازم به ذکر است که در این حالت همه قابلیت های دیگر که باعث بهبود تصاویر می شود قطع خواهد شد. یعنی مقداری از کیفیت تصویر اصلی فدای کمیت تاخیر ورودی می شود.

اگر گزینه حالت بازی را انتخاب نکنید کیفیت کمی بهتر و تاخیر بیشتر می شود. اما معمولا شما متوجه ی این تغییرات نمی شوید. مگر اینکه بخواهید به صورت حرفه ای آنها را در معرض آزمایش قرار دهید. در نتیجه ما برای حفظ عدالت در این مورد می توانیم بگوییم در این بخش، گزینه ای به عنوان بهترین انتخاب وجود ندارد و همه چیز بستگی به خود شما دارد که کدام یک را در نظر بگیرید. به این دلیل که هم مانیتور و هم تلویزیون قابلیت از بین بردن تاخیر ورودی را دارند. یکی مستقیم و دیگری به وسیله ی خود شما و از طریق تنظیمات می تواند به این شرایط دست یابد.

2. نرخ تازه سازی متفاوت

یکی از بخش هایی که برای گیمرها خیلی حائز اهمیت است Refresh Rate به معنی نرخ تازه سازی است. اتفاقا یکی از مهمترین چیزهایی که مانیتور و تلویزیون را به طور جدی از یکدیگر متمایز می سازد همین مسئله است. اگر با اصطلاح نرخ تازه سازی آشنایی ندارید باید بدانید که به تعداد Refresh یا نوسازی هایی که نمایشگر می تواند در طول یک ثانیه انجام دهد نرخ تازه سازی آن نمایشگر می گویند.

هر چقدر نرخ تازه سازی بالاتر باشد قطعاً تصویرِ روان تر و صاف تری را مشاهده خواهید کرد. یعنی اگر نمایشگر شما دارای نرخ نوسازی 60 هرتز باشد برای نشان دادن یک تصویر در یک ثانیه 60 بار تازه می شود. یا اگر 120 هرتز باشد در یک ثانیه 120 بار این اتفاق میفتد. نمایشگرهایی هم وجود دارند که بیش از 144 و حتی دارای رفرش ریت 240 هرتز هستند. مانند نمایشگرهای جدید اولد ال جی که به این عدد دست یافته اند. به همین منظور می توان به مانیتور گیمینگ UltraGear OLED 27 ال جی اشاره کرد.

توجه داشته باشید که دو مقوله نرخ تازه سازی نمایشگر را با نرخ فریمی که در یک بازی می توانید دریافت کنید اشتباه نگیرید. یک سوال در اینجا پیش می آید. اگر نمایشگر شما دارای نرخ تازه سازی 60 هرتز باشد و بازی شما با سرعت 120 فریم بر ثانیه اجرا شود چه اتفاقی خواهد افتاد؟ در این صورت فقط نیمی از فریم های بازی را دریافت خواهید کرد. اما حالا برعکس این مسئله هم وجود دارد. اگر با همین نمایشگرِ 60 هرتزی یک بازی را تجربه کنید که با سرعت 30 فریم بر ثانیه اجرا شود، برای پر کردن خلاء موجود، هر فریم تکرار خواهد شد.

البته مثال گفته شده نمی تواند ساختار و جزئیات مسئله ی نرخ تازه سازی را برایتان به طور کامل توضیح دهد و قضیه پیچیده تر از این مسائل است. با این حال مثالی که زدیم برای درک موضوع کفایت می کند. به طور کلی به همین بسنده کنید که نرخ تازه سازی بالاتر یعنی تجربه دیدن تصاویر روان تر اما نه لزوماً اینگونه باشد که تجربه روان تری در بازی ها خواهید داشت.

رفرش ریت 60، 120 یا بالاتر

بهتر است کمی بیشتر وارد این موضوع شویم چون برای خیلی از خریدارانِ نمایشگرها، این مسئله مهم است. مخصوصاً کسانی که قصد استفاده از نمایشگر برای بازی کردن را دارند. پس در اینجا به سراغ کنسول ها می رویم. کنسول های نسل نهم سونی (PS5) و مایکروسافت (Xbox X/S) دارای برخی از بازی هایی هستند که از حالت 120 هرتز پشتیبانی می کنند.

از طرفی تلویزیون هایی مثل محصولات بالارده ال جی و سامسونگ هم وجود دارند که از نرخ تازه سازی 120 هرتز پشتیبانی می کنند. اما اکثر تلویزیون های موجود در بازار 60 هرتز هستند، مگر مدل های گران قیمت و غیر اقتصادی که خرید آنها بودجه زیادی را می طلبد. با این حال در حال حاضر و با وجود کنسول های نسل نهمی، اگر بخواهید یک تلویزیون گیمینگ داشته باشید باید به بیش از 120 هرتز فکر کنید. این در حالیست که با نمایشگر 60 هرتزی هم می توانید تجربه خوبی داشته باشید ولی نمایشگر شما در سال 2024 گیمینگ واقعی نخواهد بود.

چیزی که خیال دارندگان نمایشگرهای خانگی 60 هرتزی را راحت می کند این است که اکثریت غریب به اتفاق بازی های کنسول با نرخ 60 فریم بر ثانیه قابل اجرا هستند و نمی توانند به بالاتر از این سرعت دست یابند، مگر عناوین خاص. بنابراین با خرید یک تلویزیون 60 هرتز چیزی از دست نخواهید داد و حتی شاید متوجه مشکل خاصی نشوید. ضمن اینکه همانطور که گفته شد. این تی وی قادر است که یک بازی 120 فریم بر ثانیه ای را با انجام تکرار هر فریم به خوبی اجرا کند.

هشدار زمان خرید تلویزیون 120 هرتز

در زمان خرید یک تلویزیون گیمینگ خیلی مراقب باشید. چون بسیاری از برند ها نرخ تازه سازی تلویزیونشان را با استفاده از فناوری هموارسازی یا صاف کردن حرکت، عملی کرده اند. در این صورت عددی که به عنوان نرخ تازه سازی نشان داده می شود در واقع نرخ تازه سازی “موثر” می باشد. مثلا بر روی مشخصات یک تلویزیون رفرش ریت 120 هرتز نوشته شده است. خب اگر این نرخ تازه سازی موثر باشد در واقع خریدار گول می خورد. چون که آن را با نرخ تازه سازی استاندارد اشتباه می گیرد.

علت بد بودن این مسئله برای بازی کردن چیست؟ اصلا چرا می گوییم این رفرش ریت، استاندارد نیست؟ ابتدا باید بدانید که نرخ تازه سازی که با استفاده از فناوری هموارسازی حرکت به دست می آید نرخ تازه سازی موثر است. فناوری صاف کردن حرکت برای دیدن محتوای ویدیویی مثل فیلم یا انیمیشن خوب است. اما برای بازی کاملا بد است. بنابراین در زمان بازی این فناوری را باید غیرفعال و خاموش کنید. با این کار اگر رفرش ریت تلویزیون 120 هرتز باشد به 60 هرتز تبدیل می شود.

پس اگر برندی ادعا کرد که تلویزیونش دارای فناوری صاف کردن حرکت برای رسیدن به رفرش ریت 120 هرتز است در واقع فقط قادر به نمایش 60 هرتز است. فکر می کنم باید متوجه مسئله شده باشید. پس اگر قصد شما صرفاً بازی کردن با یک تلویزیون است به این مسئله توجه ویژه کنید تا پولتان را دور نریزید. اما صرف نظر از تلویزیون ها، در زمینه ی نرخ تازه سازی به مانیتورها توجه ویژه ای داشته باشید.

چیزی که کاملا مشخص می باشد این است که مانیتور، مخصوص کامپیوتر است. یعنی عملکرد پیشفرض آن برای پی سی طراحی شده است. از آنجایی که پی سی از طریق سیستم عامل دارای قابلیت تغییر نرخ نوسازی می باشد و می توانید تا جایی که سخت افزارتان اجازه می دهد نرخ نوسازی را بالا ببرید، مانیتور هم ناچار است خود را با این شرایط وفق دهد. بنابراین معمولا مانیتورهایی که در بازار وجود دارند 144 هرتز و حتی بالاتر هستند.

در این خصوص برای مثال، می توان به محصولی مثل سامسونگ Odyssey Neo G8 اشاره داشت که تا نرخ 240 fps را پشتیبانی می کند. حتی سامسونگ یک مانیتور 500 هرتزی را هم در دسترس دارد. کلا نرخ نو سازی همه ی مانیتورهای معمولی و گیمینگ، کاملا واقعی و مفید است و چیزی که شرکت های تولید کننده ی مانیتور درباره رفرش ریت آنها تبلیغ می کنند کاملا درست و استاندارد است.

در نهایت همانطور که مشاهده کردید انتخاب بین تلویزیون و مانیتور بستگی به استفاده شما دارد. اگر از کنسول یا پی سی استفاده می کنید می توانید هر کدام از این دو محصول را انتخاب کنید و با رفرش ریت 120 یا 60 هرتز بازی کنید. اما لازم است بدانید که اگر بخواهید این عدد را بالاتر ببرید تلویزیون پاسخگوی نیازتان نخواهد بود و باید مانیتور را مد نظر قرار دهید.

فناوری Variable Refresh Rate (VRR)

ویژگی دیگری که باید درباره آن بدانید قابلیت استفاده نمایشگر از فناوری (VRR) یا همان Variable Refresh Rate به معنی نرخ تازه سازی متغیر است. این فناوری باعث جلوگیری از پاره شدن تصاویر نمایشگر می شود. وی آر آر باعث Sync کردن یا همان همگام سازی نرخ تازه سازی نمایشگر با نرخ فریم بازی می شود.

مانیتورهای کامپیوتر معمولا به واسطه نرم افزارهایی که انویدیا و ای ام دی برای این کار توسعه داده اند از این فناوری بهره می برند. با این حال در تلویزیون های جدید هم VRR وجود دارد. اما در تلویزیون های قدیمی از این فناوری پشتیبانی نمی شد. در کل رفرش ریت متغیر، برای تجربه راحت تر تنظیمات، خیلی به گیمر کمک می کند و اگر می خواهید تلویزیون گیمینگ بخرید، سعی کنید حتی الامکان پشتیبانی محصول مورد نظر از VRR را مد نظر قرار دهید.

فناوری (ALLM) Auto Low Latency Mode

نکته دیگری که باید بدانید این است که برخی از تلویزیون های جدید از فناوری خودکار تاخیر ورودی به نام (ALLM) بهره می برند. به لطف این فناوری، کنسول بازی به صورت خودکار به تلویزیون فرمان می دهد که تغییر حالت تصویر به حالت گیمینگ را انجام دهد. بنابراین دیگر نیازی نیست که خودتان وارد عمل شوید و با ریموت کنترل این کار را انجام دهید. این فناوری جدید است و بر روی محصولات گیمینگ رده بالا وجود دارد. در واقع VRR و ALLM دو فناوری جدید هستند که برای بهبود تجربه گیمینگ مخاطب، وارد عمل می شوند.

3. اندازه و پایه

یکی از مسائلی که خیلی مهم است و البته تا حدی زیادی به سلیقه و معیارهای مخاطب مربوط می شود ویژگی های ابعاد و طراحی است که شامل اندازه کلی نمایشگر، نسبت ابعاد پنل و پایه هاست که در تلویزیون و مانیتور متفاوت است. تلویزیون هایی که در حال حاضر تولید می شوند و به طور کلی در بازار موجود هستند به طور معمول از اندازه های 42 اینچ شروع شده و تا 100 اینچ یافت می شوند.

این در حالیست که مانیتورهای گیمینگ از 24 تا 32 اینچ پراکندگی اندازه دارند. البته اینها محدوده های عمومی هستند و خارج از این اندازه ها هم وجود دارد اما به سختی یافت می شوند. چیزی که شما باید در نظر داشته باشید فاصله دید شما از نمایشگر است. مسلماً اگر قرار است که بر روی کاناپه بنشینید بهترین گزینه تلویزیون های نسبتاً بزرگ است. اما اگر قرار است که بر روی صندلی یا پشت میز بنشینید و مثل گیم نت ها از فواصل کوتاه بازی را تجربه کنید، مانیتور کوچکتر بهترین گزینه برای شماست.

صرف نظر از مهم بودن اندازه نمایشگرِ مانیتور و تلویزیون، مانیتورها دارای نسبت های غیر معمول و عجیب و غریب تری هستند. مثلا مانیتورهایی وجود دارند که دارای نسبت صفحه نمایش 21:9 فوق عرض یا 32:9 هستند. بر خلاف تلویزیون ها که با نسبت 16:9 یافت می شوند. البته گزینه ی ایده آل هم برای یک گیمر همین نسبت تصویر 16:9 می باشد.

اما از این ویژگی ها که عبور کنیم موارد عجیبی وجود دارند که می توانند تشخیص یک تلویزیون و مانیتور را از یکدیگر سخت کنند و باعث شوند شباهت های ساختاری بین آنها زیاد شود. در این رابطه مثلا می توان به نمایشگرهای LG C2 OLED و ASUS ROG SWIFT PG42UQ اشاره کرد. نکته جالبِ این دو مدل این است که هر دو از پنل اولد 42 اینچی و یکسان بهره می برند. یعنی پنلشان یکی می باشد. اما نمایشگر ال جی یک تلویزیون است و نمایشگر ایسوس یک مانیتور می باشد.

برای اینکه تفاوت آنها را متوجه شویم باید به نوع پردازش تصویر آنها توجه کنیم که پیش تر هم درباره آن توضیحاتی را ارائه کردیم. اما دومین چیزی که این دو نمایشگر را متفاوت می کند پایه های آنهاست. در واقع از روی پایه ها می توان تی وی یا مانیتور بودنشان را تشخیص داد. پایه های بزرگ، برای قرار گرفتن ایمنِ مانیتور بر روی میز کامپیوتر و یکی از استانداردهای نمایشگرهای دسکتاپ است. در حالیکه پایه های ظریف، معمولا یکی از فاکتورهای مهم و جهانی تلویزیون های خانگی است.

4. پورت ها و اتصالات

در گذشته ی نسبتاً دور، تلویزیون و مانیتور از لحاظ داشتن پورت و اتصالات دو دنیای کاملا متفاوت داشتند. اما در چند سال گذشته این دو محصول خیلی به هم نزدیک شده اند و اخیراً هم به لطف حضور HDMI 2.1 مرز بین تلویزیون و مانیتور از لحاظ دارا بودن پورت و اتصالات تقریبا از بین رفته است. این استاندارد قادر به پشتیبانی از وضوح 4K و نرخ تازه سازی 120 هرتز است. با چنین وضوح و فریم ریت بالایی می توان انتظار زیادی از چشم نوازی تصاویر بصری از بازی ها هم بر روی تی وی و هم بر روی مانیتور داشت.

البته برخی مانیتورها دارای DisplayPort هستند که قبلا برای انتقال کیفیت و نرخ تازه سازی حداکثری از آن استفاده می شد. فناوری DisplayPort 2.1 می تواند در آینده ی نزدیک اتصال را از طریق HDMI 2.1 برقرار کند. با این وجود در حال حاضر فقط چند نمایشگر هستند که از این پورت استفاده می کنند.

مهمترین تفاوتِ پورت ها و اتصالات یک تلویزیون و مانیتور به پورت USB مربوط است. معمولا اکثر مانیتورهای جدید دارای پورت USB-C هستند. مثلا با داشتن این ورودی قادر خواهید بود از انتقال برق بهره مند شوید و یک لپ تاپ را به وسیله کابل به مانیتور متصل کنید. همچنین مانیتورها معمولا از هاب های یو اس بی کوچکی جهت اتصال هر گونه لوازم جانبی از جمله موس و کیبورد بهره مند هستند.

این در حالیست که تلویزیون ها دارای تنوع ورودی زیادی نیستند و تولیدکنندگان معمولا به تعبیه پورت های USB و HDMI بسنده می کنند. با استفاده از پورت های یو اس بی تلویزیون، می توان دستگاه های ذخیره سازی را به آن متصل کرد.البته اتصالات دیگری هم در هر دو محصول موجود است که برای گیمرها آنچنان اولویتی ندارند.

5. سفارشی سازی تصاویر و رنگ ها

مسئله ی مهم دیگری که باید به آن توجه کنید نمایش حالات رنگ یا همان سفارشی سازی تصویر از طریق تغییر رنگ است که تلویزیون ها در این قسمت برتری قابل توجهی دارند. شما با استفاده از یک تلویزیون گزینه های زیادی برای سفارشی سازی تصویر خواهید داشت. از تصاویر با رنگ ها و نور مناسب جهت دیدن انواع محتوای مالتی مدیا و بازی گرفته تا حالت ویژه ی مطالعه کردن که برای کاربر از پیش تعیین شدههستند. همچنین می توانید از قابلیت تغییر رنگ بر طبق علایق خودتان استفاده کنید.

این در حالیست که در مانیتورها هم قابلیت سفارشی سازی تصویر وجود دارد. اما به مراتب تنوع کمتری به نسبت تلویزیون ها در این نمایشگرها یافت می شود و نکته ای که حائز اهمیت می باشد این است که شما برای دسترسی به طیفی از گزینه های سفارشی سازی باید بر روی سیستم عامل ویندوزیتان از نرم افزارهای مخصوص این کار همچون SpyderX استفاده کنید. یعنی پروفایل مورد نظرتان را بسازید و از گزینه های ساخته شده استفاده کنید.

در نظر داشته باشید با اینکه مانیتورها هم قابلیت سفارشی سازی تصویر و رنگ را دارند اما تاثیر این تغییرات کمتر از سفارشی سازی تلویزیون است. ضمن اینکه اگر همراه مانیتور، کامپیوتر ویندوزی نداشته باشید همین کار را هم نمی توانید انجام دهید و هنگام نمایش تصویر از طریق دستگاه های ورودیِ دیگر، فاقد سفارشی کردن رنگ می باشد.

اما کالیبره کردن رنگ در مانیتور راحت تر است. چرا که تلویزیون ها به دلیل پردازش تصویری که انجام می دهند امکان دارد باعث شوند که برای رسیدن به کالیبراسیون رنگی مناسب چندین بار از نمایه ی مورد نظرتان استفاده کنید تا بالاخره به نتیجه مورد نظرتان دست یابید. کلا عملیات کالیبراسیون رنگ در مانیتور راحت تر است.

انتخاب نهایی

همانطور که گفتیم در چند سال اخیر مرز بین تلویزیون و مانیتور تقریباً از بین رفته است که این یک اتفاق بسیار عالیست. چون باعث می شود که خریدار گزینه های بیشتر و متنوع تری برای انتخاب یک نمایشگر معمولی یا گیمینگ داشته باشد و باعث می شود هر کدام از این محصولات که می تواند نیاز شما را برطرف کند برای شما مناسب باشد و تی وی یا مانیتور بودنش را در اولویت قرار ندهید.

حتی برخی از نمایشگرها هستند که تلویزیون یا مانیتور بودنشان خیلی مهم نیست و اگر هر دو پلتفرم بازی را داشته باشید می توانید از این نمایشگرها برای آنها استفاده کنید. در این باره می توان به مدل های اولد ال جی C2 و ایسوس ROG Swift PG42UQ اشاره کرد که هم میانه ی خوبی با پی سی دارند و هم میانه ی خوبی با کنسول ها دارند. کسی که هم پی سی دارد و هم کنسول می تواند برای هر دو مورد از یکی از این نمایشگرها استفاده کند.

به طور خلاصه مانیتورها دارای زمان پاسخدهی و تاخیر ورودی کمتر و در کنار آن نرخ تازه سازی بالاتری هستند که معمولا برای بازی های دارای گیم پلی سریع مثل عناوین شوتر خیلی بهتر است. در حالی که تلویزیون ها بیش از هر چیز بر روی وضوح تصویر و کیفیت رنگ در دنیای بازی ها متمرکز هستند و این برای عناوین جهان باز خیلی مناسب تر است. در جدول زیر می توانید برتری های هر محصول را مشاهده کنید.

جمع بندی

مسائلی که عنوان کردیم جدی ترین تفاوت های تلویزیون و مانیتور است که به کیفیت تجربه گیمینگ کاربر مرتبط است. اگر بخواهیم وارد جزئیات بیشتری از تفاوت ها شویم که الویت زیادی نسبت به این موارد ندارند گزینه های دیگری هم مثل نوع پنل، تفاوت در عمق رنگ و کنتراست و از این قبیل تفاوت ها وجود دارد که به نظر نمی آید در چنین مقایسه ای خیلی مهم باشند.

در نهایت باز هم خودتان باید تصمیم بگیرید. به همین منظور ما بزرگ ترین تفاوت های تلویزیون و کنسول را معرفی و برایتان شرح دادیم. اما قبل از خرید هر کدام از این محصولات سعی کنید به مواردی مثل اندازه اتاق یا مکان قرار گرفتن نمایشگر دقت داشته باشید و فاصله خود از نمایشگر را مد نظر قرار دهید. در حال حاضر بیشتر گیمرها از تلویزیون 4k با اندازه 55 اینچ و رفرش ریت 120 هرتز برای بازی با کنسول های نسل نهمی بهره می برند. با این حال طیف 42 تا 75 ایچ بازه ی مناسبی را در بین اندازه نمایشگرها دارد.

اما در مجموع و با توجه به همه توضیحات داده شده باید متوجه شده باشید که کلمه ی گیمینگی که بر روی نمایشگرها گذاشته می شود به مدرن بودن آن محصول اشاره دارد. این در حالیست که بسیاری از نمایشگرهای معمولی وجود دارند که مدرن هستند اما کلمه ی تبلیغاتیِ گیمینگ به همراه آنها نیست. پس هیچ فرقی نمی کند که یک نمایشگر گیمینگ باشد یا نباشد بلکه همه چیز به فناوری های پشتیبانی شده ی آن محصول باز می گردد.

در نهایت نظر من نوعی این است که تلویزیون برای کنسول و مانیتور برای پی سی گیمینگ شما انتخاب های منطقی تری می باشند. اگر علت این موضوع را متوجه نمی شوید یکبار دیگر به جزئیات گفته شده در این مطلب توجه کنید. در آخر اگر شما نظر متفاوتی با ما دارید یا اگر قسمتی از مطلب برایتان مبهم است حتماً در کامنت ها با سایر کاربران به اشتراک بگذارید تا پاسختان را خیلی زود دریافت کنید. سپاس از همراهی شما با دیجیالیک.